استخراج ارز دیجیتال لایت کوین چگونه است؟
«لایت کوین» (Litecoin) با نماد LTC یک ارز رمزنگاری شده همتا‌به‌همتا و یک پروژه نرم‌افزاری «منبع باز» (Open Source) به شمار می‌رود که با گواهی‌نامه MIT/X11 عرضه شده است. لایت کوین یکی از اولین آلت کوین‌هایی است که رقابت با بیت کوین را در سال ۲۰۱۱ شروع کرد. از نظر فنی، این ارز دیجیتال تقریبا با بیت کوین یکسان است.
لایت کوین توسط چارلی لی، یکی از کارمندان گوگل ایجاد شده و به صورت منبع باز روی یکی از کلاینت‌های گیت‌هاب (GitHub) قرار گرفته است. لایت کوین مانند بیت کوین از پروتکل «اثبات کار» (Proof of Work) استفاده می‌کند. این موضوع باعث می‌شود استخراج آن نیز مانند بیت کوین باشد. در ادامه این مطلب چگونگی استخراج لایت کوین را بررسی می‌کنیم و می‌گوییم استخراج آن به چه مواردی نیاز دارد.
استخراج چیست؟
ارزهای دیجیتالی که بر پایه پروتکل اثبات کار فعالیت دارند، از فرایند استخراج برای معتبر ساختن بلاک‌های جدید تراکنش و مدیریت بلاک چین استفاده می‌کنند.
«استخراج‌کنندگان» یا ماینرها (Miners) داده‌های تراکنش‌های مخابره شده از سوی اعضای مختلف شبکه را دریافت می‌کنند و در بلاک‌های جدید، این تراکنش‌ها را در ساختارهایی تحت عنوان «درخت مرکل» (Merkle trees) در کنار هم قرار داده و برای یافتن یک «هش» (Hash) قابل قبول فعالیت می‌کنند.
هر هش نتیجه یک الگوریتم رمزنگارانه یک طرفه روی مجموعه‌ای از داده‌ها است: یک دیتاسِت (dataset) فقط یک هش ارائه می‌کند، اما این هش نمی‌تواند برای بازسازی داده‌های اولیه مورد استفاده قرار بگیرد. در حقیقت از این هش برای اطمینان از دست نخوردنِ داده، استفاده می‌شود. از آنجا که هر بلاک حاوی هش بلاک قبلی است، اگر کسی بخواهد تراکنش قلابی در شبکه ایجاد کند، نودها (کامپیوترها یا در حقیقت همان ماینرها) بلافاصله متوجه می‌شوند. تمام این فرایند در لایت کوین دو و نیم دقیقه، و در بیت کوین ۱۰ دقیقه طول می‌کشد.
استخراج ارز دیجیتال برای اطمینان از اعتبار تراکنش‌ها انجام می‌شود. در این فرایند تراکنش‌های غیرمعتبر شناسایی شده و کنار گذاشته می‌شوند. همچنین در صورتی که این فرایند به کار گرفته نشود، یک کاربر می‌تواند موجودی لایت کوین خود را چندبار خرج کند. این در حالی است که فرایند ماینینگ با محاسبات پیچیده و چند لایه رمزنگاری مانع از چنین اتفاقاتی می‌شود.
استخراج یک فرایند رقابتی است. اولین ماینری که یک هش ایجاد کند که کوچک‌تر از هدف تعیین شده توسط شبکه باشد، بلاک جدید را «کشف» کرده و پاداش بلاک را (که در حال حاضر ۲۵ لایت کوین است) در کنار تمام حق‌الزحمه‌های تراکنش‌ها روی این بلاک دریافت می‌کند. از آنجا که راهی برای ایجاد یک هش کوتاه که بلاک را فعال کند وجود ندارد، نتایج ماینرها و فرایند استخراج تحت تاثیر دو عامل قرار می‌گیرد:
- شانس (که خارج از کنترل ماینرها است)
- توان محاسباتی (که قابل خریدن و حتی دزدیدن است)
به این ترتیب ماینرها برای به حداکثر رساندن توان محاسباتی از سخت‌افزارهای تخصصی استخراج استفاده می‌کنند تا شانس بیشتری برای کشف بلاک‌های جدید داشته باشند. شرکت‌های بزرگ استخراج معمولا مجموعه‌های عظیمی از این دستگاه‌ها را سرهم‌بندی کرده و از منابع خود به‌صورت هماهنگ استفاده می‌کنند.
آن‌ها همچنین اغلب در نقاطی سیستم‌های خود را مستقر می‌کنند که قیمت برق ارزان باشد. این موضوع باعث شده است که فرایند استخراج تا حد زیادی تخصصی و متمرکز شود، که این موضوع از جهات بسیار نیز مورد نقد قرار گرفته است.
