ارز دیجیتال BAND چیست؟ با پروتکل بند آشنا شوید

در این مقاله تصمیم داریم به سراغ ارز دیجیتال BAND با نام کامل Band Protocol برویم. می‌خواهیم ببینیم که این پروژه دقیقا چه کاری انجام می‌دهد و چرا یک رقیب سرسخت برای «چین‌ لینک» (Chainlink) به شمار می‌رود.

با وجود اینکه همه‌ ما می‌دانیم ارزهای دیجیتالی مثل بیت کوین چه قابلیت‌هایی را برای ما فراهم کرده‌اند، اما شاید در مورد مسائلی مثل «اوراکل» (Oracle) و یا چیزی مثل «کراس ‌چین» (Cross chain) اطلاعات کافی نداشته باشیم. این موارد دقیقا موضوعاتی هستند که شبکه‌ Band‌ روی آن‌ها کار کرده و حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. پس حتما پیشنهاد می‌کنیم تا پایان همراه ما باشید.

ارز دیجیتال بند BAND چیست؟

نام کامل ارز دیجیتال «بند» (BAND)، پروتکلِ بند (Band Protocol) است و وب‌سایت رسمی این پروژه آن را این‌طور تعریف کرده که: پروتکل بند در حقیقت یک پلتفرم «اوراکلِ کراس‌ چین» (Cross chain Oracle) است که «قراردادهای هوشمند» (Smart contracts) را به داده‌های دنیای واقعی و APIها متصل می‌کند.

احتمالا سوالی که اینجا پیش می‌آید این است که چرا قراردادهای هوشمند خودشان نمی‌توانند این کار را انجام دهند و باید از یک رابط مثل پروتکل بند استفاده کنند؟ در پاسخ باید گفت که درست است که قراردادهای هوشمند، قابلیت‌های زیادی دارند، اما چون در بستر بلاک چین پیاده‌سازی شده‌اند، پس محدودیت‌های کلی بلاک چین شامل آن‌ها هم می‌شود.

یک بلاک چین توانایی بسیار خوبی در غیرمتمرکزسازی سیستم‌ها دارد و به‌خوبی واسطه‌ها را حذف می‌کند؛ اما مشکلاتی مثل مقیاس‌پذیری و عدم امکان ارتباط با دنیا واقعی هنوز هم گریبان بلاک چین را گرفته‌اند.

پروتکل بند در سال ۲۰۱۹ به عنوان یک پروژه روی بلاک چین اتریوم راه‌اندازی شد. این شبکه با فراهم کردن اوراکل‌های هوشمند و همچنین ارتباط با APIها، قادر است داده‌های دنیای واقعی را دریافت و پردازش کند و در اختیار برنامه‌های کاربردی روی بلاک چین‌ها قرار دهد. پروتکل بند با این کار می‌تواند مشکل ارتباط بلاک چین‌ها با دنیای خارج از زنجیره را برطرف کند.

بد نیست بدانیم این اوارکل‌ها، در واقع پایگاه‌های داده هوشمندی هستند که می‌توانند داده‌های دنیای واقعی را دریافت، بررسی و ذخیره کنند. اوراکل‌ها انواع مختلف (نرم‌افزاری،‌ سخت‌افزاری، متمرکز یا غیرمتمرکز و…) دارند و کاری که انجام می‌دهد این است که بعد از تایید داده‌ها، آن‌ها را مستقیما به قراردادهای هوشمند می‌فرستند.

در مورد API هم باید بگوییم که آن‌ها‌ رابط‌های برنامه‌نویسی خاصی هستند که می‌توانند چند اپلیکیشن را به هم ارتباط دهند. یعنی تعامل چند نرم‌افزار با هم از طریق API‌ها ممکن می‌شود.

تیم پروتکل بند بعد از مدتی تصمیم گرفت که بلاک چین اختصاصی بند را بسازد و به این ترتیب «بندچین» (Bandchain) به وجود آمد. در نتیجه ارز دیجیتال این شبکه که بند نام دارد، هم به‌صورت یک توکن ERC20 و هم به‌صورت یک کوین با بلاک چین مجزا وجود دارد. از بند هم برای پرداخت کارمزد شبکه و هم برای «استیکینگ» (Staking) استفاده می‌شود.

 

راهکارهای چین لینک و بند چیست؟

اگر بخواهیم کمی فنی‌تر راجع به عملکرد پروتکل بند صحبت کنیم، باید گفت که وقتی یک قرارداد هوشمند در یک «اپلیکیشن غیرمتمرکز» (DApp) به اطلاعاتی مثل قیمت لحظه‌ای یک دارایی یا وضعیت آب و هوایی یا نتیجه‌ زنده‌ یک مسابقه‌ ورزشی و… نیاز داشته باشد،‌ درخواستش را برای نرم‌افزارِ شبکه‌ Band ارسال می‌کند. در این مرحله نرم‌افزار داده‌های مورد نیاز را از طریق همان اوراکل‌ها و API‌ها که در بالا توضیح دادیم، در مدت چند ثانیه (زیر ۶ ثانیه) جمع‌آوری کرده و برای DApp می‌فرستد.

وقتی در مورد اوراکل‌های غیرمتمرکز صحبت می‌کنیم (مثل چین لینک و بند)، این تضمین وجود دارد که داده‌ها بدون دستکاری شدن، جمع‌آوری می‌شوند و این فرایند هیچ‌وقت متوقف نمی‌شود. اطلاعات به همان صورت برای قرارداد هوشمند درخواست‌کننده، ارسال می‌شوند.

تمام این فعالیت‌ها در قالب تراکنش در بلاک چین Band ذخیره می‌شوند و صحت تمام اطلاعات ردوبدل شده توسط همه قابل مشاهده است.

«تأییدکننده‌ها» یا «ولیدیتورهای» (Validators) شبکه‌ بند مسئولیت کنترل اعتبار این داده‌ها را برعهده دارند. آن‌ها همیشه آنلاین هستند و باید طبق قوانینی مشخص تمام تراکنش‌های شبکه را با دقت بررسی کنند.

شبکه‌ قدرتمند چین ‌لینک هم همین هدف را دنبال می‌کند و با وجود اینکه تفاوت‌های ساختاری زیادی با پروتکل بند دارد،‌ می‌تواند اطلاعات مورد نیاز قراردادهای هوشمند را از خارج بلاک چین برای آن‌ها ارسال کند.

هر کدام از این دو کراس‌چین، در تلاش‌اند که داده‌های معتبر را در کوتاه‌ترین زمان با بیشترین امکانات ممکن در اختیار پروژه‌های مبنی بر بلاک چین‌ قرار دهند و تا اینجای کار به نظر می‌رسد که چین لینک با اختلاف جلوتر از پروتکل بند است.

 

بند چه مزیت‌هایی نسبت به چین لینک دارد؟

حقیقت ماجرا این است که تا اینجای کار چین‌ لینک مزیت‌های بیشتری نسبت به پروتکل بند از خود نشان داده است و کاربرد بیشتری دارد؛ اما در برخی موارد، بند برتری دارد که در ادامه در مورد مزیت‌های هر کدام بیشتر صحبت می‌کنیم.

چین ‌لینک یک توکن ERC20‌ روی شبکه‌ اتریوم است؛ به این معنی که محدودیت‌های کلی بلاک چین اتریوم شاملِ حال چین ‌لینک هم می‌شود. مثلا افزایش کارمزدها در زمان‌های شلوغی شبکه و یا مشکل مقیاس‌پذیری (در زمان شلوغی ترافیک را کنترل می‌کند) از مهم‌ترین مشکلات توکن‌های شبکه‌ی اتریوم هستند. پروتکل بند به خاطر داشتن یک بلاک چین اختصاصی این مشکلات را ندارد.

از آنجایی که اوراکل‌های پروتکل بند روی یک بلاک چین مجزا هستند، «نود»های (Node) این شبکه عملیات پردازش سنگین‌تری را نسبت به نودهای چین‌ لینک انجام می‌دهند. یعنی آ‌ن‌ها علاوه بر پردازش‌های مربوط به جمع‌آوری و تأیید داده‌ها، فرایند تأیید بلاک و اضافه کردن آن به بلاک چین را هم باید انجام دهند. ولی نودهای شبکه‌ چین لینک به‌صورت تخصصی در نقش اوراکل هستند و پردازش بسیار سبک‌تری بر عهده‌ هر نود است.

در شبکه‌ پروتکل بند، فقط از ۱۰۰ ولیدیتور با بیشترین مقدار Band‌ استیک‌شده برای تایید تراکنش‌های شبکه استفاده می‌شود. این کار مدیریت شبکه را آسان‌تر می‌کند اما با غیرمتمرکز بودن کمی فاصله دارد. در صورتی که در چین‌ لینک هیچ محدودیتی در این تعداد ولیدیتورها وجود ندارد.

پروتکل بند نمی‌تواند از تمام APIها پشتیبانی کند و برخی از میزبان‌ها برای همکاری با بند مجبورند تغییراتی در برنامه خودشان اعمال کنند؛ اما چین ‌لینک می‌تواند از تمام منابع اطلاعاتی موجود، داده دریافت ‌کند و نیاز به هیچ برنامه‌ واسط و یا اعمال تغییرات در برنامه‌ میزبان‌ها را ندارد.

نکته‌ مهمی که در بحث اوراکل‌ها وجود دارد این است که اگر به نحوی دیتای غیرمعتبر دریافت کنند و آن را به قرارداد هوشند ارسال کنند، قرارداد هوشمند از آن به عنوان دیتای معتبر استفاده خواهد کرد. پس اعتبارسنجی خبرها برای اوراکل‌ها اهمیت زیادی دارد. پروتکل بند مدعیست که با استفاده از بندچین اختصاصی خود، کنترل بهتری روی اعتبار دیتای جمع‌آوری‌شده دارد و با سرعت بیشتری می‌تواند این داده‌ها را برای قراردادهای هوشمند ارسال کند.

 

کیف پول ها و صرافی های بند

در زمان نگارش این مقاله توکن BAND‌ با قیمت ۲.۵۷ دلار معامله می‌شود و ارزش بازار آن حدود ۳۶۴،۹۴۲،۲۹۶ دلار است. این ارز دیجیتال را به‌راحتی می‌توان از صرافی‌های معتبر خریداری و در انواع کیف پول‌ها نگهداری کرد.

بیشتر صرافی‌های معروف دنیا از این رمز ارز جذاب پشتیبانی می‌کنند و «بایننس» (Binance) می‌تواند انتخاب مناسبی برای خرید باشد. البته به‌تازگی صرافی‌های ایرانی زیادی تأسیس شده‌اند و با جستجو در اینترنت احتمالا می‌توانید توکن بند را از صرافی‌های داخلی هم تهیه کنید.

باید دقت کنیم که کلیه‌ کیف پول‌هایی که از توکن‌های ERC20 پشتیانی می‌کنند، می‌توانند توکن نسل اول BAND‌ را پشتیبانی کنند. آدرس کیف پول‌های اتریومی BAND با 0x شروع می‌شود؛ اما توکن‌های جدید که در بستر BandChain‌ کار می‌کنند، ‌کیف پول مخصوص به خود را دارند و آدرس آن‌ها با band شروع می‌شود. این آدرس‌ها کاملا با هم متفاوت‌اند و روی بلاک چین‌های مجزایی مدیریت می‌شوند و اگر به اشتباه توکن اصلی بند را به یک آدرس اتریومی بند ارسال کنید، دارایی خود را برای همیشه از دست خواهید داد.

از کیف پول‌های خوب نرم‌افزاری برای نگهداری توکن‌های بند می‌توان به «اتمیک» (Atomic)، «تراست والت» (Trust Wallet) و «مای ‌اتر والت» (MyEtherWalllet) اشاره کرد.

کیف پول‌های سخت‌افزاری معروف لجر و ترزور هم از این ارز پشتیبانی می‌کنند و استفاده از آن‌ها همیشه امن‌ترین انتخاب ممکن است، به شرطی که اصول مراقبت از کلیدهای خصوصی را بلد باشید.

 

سخن پایانی

پروژه‌های کراس چین برای برطرف کردن عدم تعامل‌پذیری بلاک چین‌ها با دنیای خارج از زنجیره به وجود آمده‌اند. قراردادهای هوشمندی که روی بلاک چین نوشته می‌شوند، نیازمند یک منبع اطلاعاتی قابل اعتماد هستند تا اطلاعات مورد نیاز آن‌ها را از دنیای بیرون تهیه کنند و به دست آن‌ها برسانند.

اوراکل‌ها به‌عنوان پایگاه‌های داده‌ هوشمند، نقش منابع اطلاعاتی قابل اعتماد را بازی می‌کنند. پروتکل بند یک پلتفرم اوراکل کراس چین است که قراردادهای هوشمند را به داده‌های دنیای واقعی و APIها متصل می‌کند. این پروژه مدعیست که عملکرد بهتری نسبت به رقیب بزرگ خود یعنی چین لینک دارد و در این راه توانسته بلاک چین اختصاصی خود به نام بند چین را نیز راه‌اندازی کند.

چین لینک یک توکن ERC-20  با تعداد نامحدودی از ولیدیتورهاست و با اکثر APIها سازگاری دارد. درحالی‌که پروتکل بند، هم توکن ERC-20 و هم توکن اختصاصی خودش را داشته، تنها با ۱۰۰ ولیدیتور فعالیت می‌کند، از APIهای محدودی پشتیبانی کرده و سرعت پردازش بالاتری دارد.