آشنایی با مفهوم قابلیت چند امضایی (Multisig)
یکی از مراحل اعتبارسنجی تراکنش‌ها در بلاک چین، بررسی امضای دیجیتال است و قابلیت چند امضایی امنیت این مرحله را افزایش می‌دهد.
قابلیت چند امضایی یا Multisig یکی از مباحث امنیتی و جذاب در فضای کریپتوکارنسی‌هاست که به امضاهای دیجیتال ارتباط دارد. کلیه اطلاعات و پیام‌های ارسالی در یک شبکه بلاک چینی در قالب تراکنش‌های مختلف انجام می‌شوند. هیچ تراکنشی به صورت تایید‌شده در بلاک چین ثبت نمی‌شود مگر اینکه صحت و اعتبار آن از قبل بررسی شده باشد.
این اعتبار سنجی در مراحل مختلفی انجام می‌شود که مهم‌ترین آن‌ها، بررسی صحت امضای تراکنش است. امضای تراکنش نشان می‌دهد فرستنده واقعا اجازه ارسال تراکنش (یا در اصطلاح اجازه خرج کردن از حساب مبدا) را دارد یا خیر؟ اما چه زمانی برای ارسال تراکنش به بیش از یک امضا نیاز است؟ منظور از تراکنش چند امضایی و کیف پول چند امضایی چیست؟
قابلیت چند امضایی یک بحث امنیتی بوده و تنها به دنیای کریپتوکارنسی محدود نمی‌شود و قبل از این هم وجود داشته است. اما بحث ما بیشتر پیرامون فضای غیرمتمرکز و بلاک چین‌ها، مخصوصا شبکه بیت کوین است. برای آشنایی با فناوری Multisig و ویژگی‌ها و کاربردهای آن، تا پایان این مطلب همراه ما باشید.
امضای دیجیتال و قابلیت چند امضایی
«امضای دیجیتال» (Digital Signature) یک مقوله مهم در سیستم‌های الکترونیکی به‌خصوص شبکه‌های مرتبط با امور مالی است. تقریبا در تمام شبکه‌های ارزهای دیجیتال از این امضاها برای تعیین اعتبار تراکنش‌ها استفاده می‌شود. متداول‌ترین سیستم امضای دیجیتال، «رمزنگاری کلید عمومی» (Public Key Encryption) یا رمزنگاری نامتقارن نام دارد.
در چنین سیستمی، هر آدرسِ شبکه دارای یک رمز منحصربه‌فرد است و به مجموعه آن‌ها «کلید عمومی و خصوصی» گفته می‌شود. بین این کلیدها، یک رابطه ریاضی یک طرفه و غیربازگشتی وجود دارد که با استفاده از تابع هش ساخته می‌شود. کلیه اعضای شبکه می‌توانند با استفاده از آدرس عمومی (یا همان کلید عمومی) امضای تراکنش‌ها را بررسی کنند و بدون اینکه کلید خصوصی کسی فاش شود، می‌توان مطمئن شد که یک تراکنش از سمت فرستنده اصلیِ آن ارسال شده یا خیر. برای آشنایی بیشتر با جزئیات این مبحث و درک بهتر ادامه‌ی مطلب، پیشنهاد می‌کنیم حتماً مقاله «امضای دیجیتال چیست؟» را مطالعه کنید.
حالا می‌رسیم به موضوع اصلی بحث، یعنی قابلیت «چند امضایی» (Multisig کوتاه‌شده Multi Signature) و در ادامه با ویژگی‌های آن آشنا می‌شویم. همان‌طور که قبلا اشاره شد، این فناوری قبل از به وجود آمدن ارزهای دیجیتال نیز وجود داشته؛ ولی در دنیای کریپتوکارنسی‌ها، اولین بار در سال ۲۰۱۲ در شبکه بیت کوین پیاده‌سازی شد. یک آدرس یا یک کیف پول چند امضایی، برای ارسال هر تراکنش به شبکه، به بیش از یک امضای دیجیتال نیاز دارد. تعداد امضاها از قبل در آن سیستم یا کیف پول تعریف می‌شود و پس از آن، فقط و فقط با فراهم شدن امضاهای مورد نیاز، امکان ارسال تراکنش یا خرج کردن پول‌ها وجود خواهد داشت.
در حقیقت، بحث Multisig اجازه جابه‌جایی و خرج کردن سرمایه‌ها را به ۲ یا چند امضا وابسته می‌کند و این موضوع می‌تواند به افزایش امنیت دارایی‌ها کمک کند. چندامضایی را می‌توان یک لایه امنیتی اضافه در نظر گرفت که بیشتر توسط سازمان‌ها و جاهایی که با سرمایه‌های قابل توجهی سروکار دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
