خطر خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت

راه‌های مختلفی برای خرید و فروش بیت کوین وجود دارد و استفاده از صرافی ارز دیجیتال یکی از ساده‌ترین آن‌هاست. با ثبت نام در صرافی می‌توان ارز فیات (پول رایج کشورها) را به ارزهای دیجیتال تبدیل کرد و انواع مبادلات را بین آن‌ها انجام داد. به مرور که دولت‌ها به وضع قوانین مختلف در حوزه‌ کریپتو پرداختند،‌ صرافی‌ها موظف به انجام KYC یا احراز هویت شدند.

بیشتر صرافی‌ها، بلافاصله بعد از ثبت نام از کاربر می‌خواهند که پروسه‌ احراز هویت را انجام دهد و صرافی‌هایی هم هستند که اجباری در این قضیه ندارند. در این مقاله می‌خواهیم درباره‌ اهمیت این موضوع و خطر خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت و مسائل پیرامون این قضیه صحبت کنیم. تا پایان همراه ما باشید.

قانون KYC

واژه‌ی KYC مخفف Know Your Customer است و در فارسی به آن «احراز هویت» گفته ‌می‌شود. قانون KYC‌ می‌گوید که یک موسسه مالی باید مشخصات کاربرانش را بداند تا بتواند از فعالیت افراد مجرم و تحت تعقیب جلوگیری کند و در اصطلاح جلوی پولشویی گرفته شود.

وقتی کاربر پروسه‌ احراز هویت را انجام می‌دهد، در حقیقت کیف پول‌هایی که صرافی در اختیارش قرار می‌دهد به هویت آن کاربر لینک می‌شوند و تمام فعالیت‌های او قابل پیگیری است. گردش مالی کاربر،‌ میانگین واریز و دریافت پول در بازه‌های زمانی مختلف، ارتباط با انواع کیف پول‌های بلاک چین‌های مختلف و از این دست مسائل، مواردی هستند که در صورت مشاهده‌ فعالیت غیرقانونی یا مشکوک،‌ می‌تواند توسط صرافی مورد بررسی قرار بگیرد.

مراحل احراز هویت در اکثر صرافی‌های ارز دیجیتال مشابه است. کاربر باید نام کامل، آدرس محل زندگی و شماره تلفن خود را به صرافی ارائه دهد. در ادامه از کاربر خواسته می‌شود که تصویر مدارک خاصی مثل کارت شناسایی یا پاسپورت را ارائه دهند و در نهایت یک عکس سلفی به همراه یکی از مدارک مشخص‌شده باید برای صرافی ارسال شود تا مشخص شود مدارک متعلق به شخص مورد نظر است.

البته بعضی از صرافی‌ها هم هستند که اطلاعات دیگری مانند شغل، تصویر فیش برق، تلفن و… را نیز برای اطمینان بیشتر از کاربر درخواست می‌کنند.