ERC20 چیست؟ معرفی مهمترین استاندارد شبکه اتریوم

به‌احتمال‌زیاد در زمان مطالعه در مورد ارزهای دیجیتال یا خرید آن‌ها، با اصطلاح ERC-20 مواجه شده‌اید و این سوال که ERC-20 به چه معناست در ذهن شما کلید خورده است.

در ابتدای پیدایش رمز ارزها، توسعه‌دهندگانی که قصد پایه‌گذاری پروژه‌ای مبتنی بر بلاک چین را داشتند، مجبور بودند جهت جذب سرمایه‌ اولیه و ایجاد ارز دیجیتال خود، بلاک چین جدیدی را توسعه دهند که چنین کاری مثل این بود که آن‌ها مجددا و از اول فنّاوری بلاک چین را پایه‌گذاری کنند. ولی در حال حاضر و به‌وسیله‌ شبکه‌ بلاک چین ارز دیجیتال اتریوم و استاندارد ERC-20، هر فردی قادر خواهد بود تا بدون نیاز به ساخت بلاک چین اختصاصی، اقدام به ایجاد ارز دیجیتال خود کند.

درواقع توکن‌هایی که از استاندارد ERC-20 پیروی می‌کنند، به علت امکان استفاده در عملیات جذب سرمایه یا «عرضه‌ اولیه سکه» (ICO)، بسیار کاربردی هستند. ازاین‌رو در این مطلب قصد داریم تا به‌طور کامل به مفهوم این توکن‌ها بپردازیم.

توکن ERC-20 چیست؟

لغت ERC مخفف عبارت Ethereum request for comment به معنی «طرحی جهت درخواست توسعه‌ اتریوم» است؛ عدد ۲۰ نیز اشاره به شماره‌ پروپوزال مربوطه‌ آن دارد. در حقیقت استاندارد ERC-20  فهرستی از قوانینی است که باید بر روی یک توکن پیاده‌سازی شود تا آن توکن بتواند بر روی اکوسیستم ارز دیجیتال اتریوم فعالیت کند.

از طرفی توکن‌های ERC-20 به علت امکان استفاده از آن‌ها در عملیات جذب سرمایه بسیار کاربردی هستند. به بیانی ساده ERC را می‌توان پروتکلی رسمی جهت بهبود عملکرد بلاک چین اتریوم دانست. در حقیقت این پروتکل در سال‌های قبل نقش بسزایی در صنعت بلاک چین و کریپتوکارنسی‌ها داشته و کمک کرده تا صدها «اپلیکیشن غیرمتمرکز» (DApps) به‌صورت استاندارد بر روی یک پلتفرم توسعه پیدا کنند.

بلاک چین اتریوم و توکن ERC-20

اتریوم شبکه‌ای غیرمتمرکز از رایانه‌ها است که ۲ کارکرد اساسی دارد که این ۲ عبارت‌اند از بلاک چینی که قادر است تا تراکنش‌ها را ثبت نماید و یک ماشین مجازی که قادر است «قرارداد هوشمند» (Smart Contracts) ایجاد کند. در حقیقت اتریوم با تکیه‌بر این ۲ کارکرد، قادر است از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز پشتیبانی نماید.

درواقع این اپلیکیشن‌ها بر بستر بلاک چین اتریوم و با تکیه‌بر پشتوانه‌ فناوری زیربنایی خود ایجاد می‌شوند. از طرفی دیگر، اتریوم نیز از توسعه‌دهندگان این اپلیکیشن‌ها بابت توان محاسباتی شبکه، مبلغی دریافت خواهد کرد که این مبلغ باید تنها به‌وسیله‌ کوین این شبکه یعنی «اتر» (ETH) پرداخت گردد.

جدا از این موارد، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز بسته به هدفی که دارند، قادر خواهند بود تا توکن ارز دیجیتال خود را که با استاندارد ERC-20 است تولید کنند؛ این توکن به‌نوعی نقش یک ارز بخصوص، سهام یک شرکت یا حتی سند اثبات مالکیت یک کالای باارزش همچون طلا را ایفا کند.

ازاین‌رو تاثیری که استاندارد ERC-20 برای توسعه‌دهندگان دارد بسیار مهم است، چرا که برای ساخت توکن یک اپلیکیشن غیرمتمرکز یا یک پروژه‌ ارز دیجیتال، دیگر نیاز به ساخت بلاک چین و انجام تمامی پروژه از ابتدا نیست. همچنین شبکه‌ اتریوم به نوعی طراحی گردیده که با توکن‌های جدید نیز سازگار است و از آن طرف توکن‌ها نیز به شکلی ایجاد می‌شوند که مقررات شبکه‌ اتریوم در آن‌ها رعایت شود.

 

نحوه کارکرد توکن و استاندارد ERC-20

اساساً یک توکن را زمانی می‌توان توکن ERC-20 نامید که انحصاراً بر روی پلتفرم ارز دیجیتال اتریوم طراحی شده باشد و تنها بر روی این پلتفرم عمل کند. درواقع همان‌طور که در بالا نیز به این نکته اشاره کردیم، توکن‌های ERC-20 از فهرستی از استانداردها پیروی می‌کنند تا بدین ترتیب امکان قرارگیری آن‌ها در شبکه و مبادله با دیگر توکن‌ها برای آن‌ها فراهم گردد. بنیاد اتریوم این استانداردها را به همراه ۳ قانون اختیاری و ۶ قانون اجباری وضع کرده که در ادامه به معرفی آن‌ها خواهیم پرداخت.

 

توابع اصلی

به‌طور کلی یک توکن در شرایطی یک توکن ERC-20 به‌ حساب می‌آید که از ۶ تابع اصلی زیر پیروی کرده باشد:

• تابع Total Supply: این تابع تعیین‌کننده‌ی تعداد کل عرضه‌ی یک توکن ERC-20 بخصوص است که بر روی بلاک چین اتریوم عرضه خواهد شد. در حقیقت هدف اصلی این تابع تعیین تعداد توکن‌های موجود در شبکه است.
• تابع Balance of: این تابع نشان‌دهنده‌ی تعداد توکن‌های یک آدرس بخصوص (تعداد توکن‌هایی که صاحب یک قرارداد هوشمند در حساب خود ذخیره دارد) است.
• تابع Approve: پس از بررسی مانده‌حساب یک کاربر، صاحب یک قرارداد هوشمند قادر است تا تأییدیه‌ای به کاربر بدهد تا بدین‌وسیله آن کاربر بتواند تعداد توکن‌های موردنیاز خود را از آدرس قرارداد برداشت کند. در حقیقت این تابع اعتبارسنجی تراکنش را طبق میزان کل توکن‌ها و مانده‌حساب کاربران و در جهت جلوگیری از جعل و کلاه‌برداری انجام می‌دهد.
• تابع Transfer: بعد از بررسی و اعتبارسنجی کاربر به‌وسیله‌ی قرارداد هوشمند (آیا کاربر جهت انجام تراکنش، به‌اندازه‌ی کافی در حساب خود توکن دارد یا خیر) توسط این تابع، صاحب قرارداد توکن‌ها را به‌حساب کاربران ارسال می‌کند. در حقیقت این تابع به صاحب یک قرارداد هوشمند امکان ارسال توکن‌ها به آدرس‌های دیگر را می‌دهد.
• تابع Transfer from: دقت کنید که مثلاً همه افراد باید به‌صورت ماهانه هزینه‌هایی مثل اجاره‌ی منزل و قبوض آب و برق را پرداخت کنند. ازاین‌رو به‌وسیله‌ی این تابع، در یک قرارداد هوشمند می‌توان سیستم پرداختی را پیاده‌سازی کرد که به‌طور خودکار این پرداخت‌ها را انجام دهد. در حقیقت این تابع به کاربران قابلیت پرداخت خودکار و واریز وجه به یک حساب بخصوص را خواهد داد.
• تابع Allowance: جهت اجرای هر تراکنش، یکی از اصلی‌ترین عواملی که یک قرارداد هوشمند باید آن را شناسایی کند، مانده‌حساب کاربر است. درواقع یک کاربر باید حداقل توکن موردنیاز جهت انجام یک تراکنش را در حساب خود داشته باشد. ازاین‌رو کاربرد این تابع در قراردادهای مبتنی بر استاندارد ERC-20 این است که اگر کاربری حداقل توکن موردنیاز جهت انجام یک تراکنش را نداشته باشد، این تابع تراکنش را به‌طور خودکار لغو خواهد کرد.

 

توابع اختیاری

همان‌طور که اشاره کردیم، جدا از توابع اصلی فوق که باید در استاندارد ERC-20 مورداستفاده قرار گیرند، این استاندارد ۳ تابع دیگر نیز دارد که استفاده از آن‌ها اختیاری بوده و به شرح زیر هستند:

• تابع Token Name: نام‌گذاری بر روی توکنی که ساخته می‌شود اجباری نیست، ولی یک گزینه اختیاری است که قادر است تا بیانگر اطلاعات هویتی توکن ساخته شده باشد.
• تابع SYM: این تابع با تعریف نمادی که برای توکن ساخته می‌شود، باعث انحصاری کردن آن توکن از دیگر توکن‌ها خواهد شد. دقت کنید که نماد انتخابی برای توکن‌های ساخته‌شده معمولاً ۳ الی ۴ حرفی بوده و باید منحصر به فرد باشند.
• تابع Decimals: این تابع تعیین می‌کند که توکن تا چند واحد اعشار بخش‌پذیر بوده و در حقیقت تعیین‌کننده‌ی کوچک‌ترین جزء یک توکن خواهد بود.

 

تفاوت توکن‌های ERC-20 و کوین‌های بلاک چین مستقل

توکن‌های ایجادشده بر بستر بلاک چین اتریوم، درواقع دارایی‌هایی هستند که هرکدام دارای ارزش بخصوصی هستند و مثل بیت کوین، لایت کوین و اتریوم قابلیت انتقال (ارسال و دریافت) را دارند. از طرفی تفاوت این توکن‌ها با ارزهای دیجیتالی مثل بیت کوین که دارای بلاک چین جداگانه و اختصاصی هستند این است که این توکن‌ها از آدرس‌های اتریوم استفاده کرده و تراکنش‌های خود را بر روی بلاک چین این ارز دیجیتال ارسال می‌کنند، درحالی‌که رمز ارزی مثل بیت کوین تراکنش‌های خود را بر روی بلاک چین اختصاصی خود ارسال می‌کند.

 

مزایا و معایب توکن‌های ERC-20

توکن‌های ERC-20 نیز مانند هر توکن یا ارز دیجیتال دیگری مزایا و معایب متعددی دارند. در ادامه به این ویژگی‌های مثبت و منفی خواهیم پرداخت پس ادامه‌‌ مقاله را از دست ندهید.

 

مزایا

نخستین مزیت توکن‌های ERC-20 مربوط به ساختار آن‌ها‌ست. همان‌گونه که قبل‌تر نیز اشاره کردیم یک توکن برای اینکه بتواند ERC-20 باشد باید از مجموعه‌ای از قوانین تعریف‌شده پیروی کند. حال تصور کنید که هر شخصی توکن خود را با توابع دلخواه و بدون توجه به این قوانین بسازد. نتیجه این خواهد شد که این کار باعث بروز مشکلات بسیاری از جمله مشکلات ذخیره‌سازی توکن‌ها در ولت‌ها، قرار دادن توکن‌ها در صرافی ارزهای دیجیتال، تبادل توکن‌ها، آسیپ‌پذیری قراردادهای هوشمند و… خواهد شد. این در حالی است که با وجود استاندارد ERC-20 کلیه این مشکلات رفع خواهند شد.

از طرفی این توکن‌ها همه‌چیز را ساده‌تر کرده‌اند. درواقع پیش از روی کار آمدن آن‌ها، هر توکنی زبان و اصطلاحات مخصوص به خود را داشت و استاندارد ERC-20، فرایند ایجاد یک توکن را بسیار آسان‌تر کرده است.

ازجمله دیگر مزایای توکن‌های ERC-20 می‌توانیم به موارد زیر اشاره ‌کنیم:

• قابلیت نقد شوندگی آن‌ها
• یک شکل بودن این دسته از توکن‌ها
• سادگی فهرست شدن در صرافی‌های ارز دیجیتال
• سادگی ارتباط با دیگر قراردادهای هوشمند
• تعامل مطلوب آن‌ها با کیف پول‌های ارز دیجیتال گوناگون

 

معایب

توکن‌‌های ERC-20 بدون مشکل نبوده و در حقیقت ممکن است به شکلی ناخواسته، وقتی‌ که به‌عنوان یک روش پرداخت به‌جای اتریوم در قراردادهای هوشمند به‌کار گرفته شوند، دچار تخریب شوند. تا همین‌الان به علت این نقص چیزی نزدیک به سه میلیون دلار از این توکن‌ها ازدست‌رفته و اتریوم جهت رفع این مشکل به دنبال ایجاد استاندارد جدیدی به نام ERC-223 است.
ازجمله دیگر معایب این توکن‌ها می‌توانیم به موارد زیر اشاره‌کنیم:

• توان عملیاتی پایین (مسدود شدن شبکه اتریوم در زمان تقاضای بالا در اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز)
• تراکنش‌هایی با سرعت پایین (ایجاد هر بلوک در حدود چهارده ثانیه زمان می‌برد)
• نیاز به یک ارز دیجیتال ثانویه به نام اتر جهت پرداخت کارمزد معاملات
• ساده شدن فرایند ساخت توکن‌های اختصاصی برای تمامی افراد و نتیجتا عرضه‌ بی‌شمار توکن بی‌فایده و تقلبی

 

چه رمز ارزهایی بر اساس استاندارد ERC-20 ساخته ‌شده‌اند؟

در حال حاضر بیش از سیصد ارز دیجیتال مبتنی بر استاندارد ERC-20 وجود دارند که تمامی آن‌ها بر روی شبکه‌ اتریوم در حال اجرا شدن هستند که ازجمله شناخته‌شده‌ترین آن‌ها می‌توان به «بایننس کوین» (توکن داخلی صرافی ارز دیجیتال بایننس)، OmiseGO، 0x، Huobi، Chainlink، Maker، USD Coin، Ture USD و… اشاره ‌کنیم.

 

کیف پول‌های ERC-20

حال که با توکن و استاندارد ERC-20 و نحوه‌ عملکرد آن آشنا شدیم، با خرید این توکن‌ها، نیاز به فضایی داریم تا به‌خوبی از توکن‌های خود محافظت کنیم. ازاین‌رو در ادامه می‌توانید بهترین کیف پول‌هایی را که از توکن‌هایی با استاندارد ERC-20 پشتیبانی می‌کنند مشاهده نمایید:

• کیف پول سخت‌افزاری «کول ولت اس» (Cool Wallet S)
• کیف پول سخت‌افزاری «لجر نانو اس»  (Ledger Nano S)
• کیف پول سخت‌افزاری «لجر نانو ایکس» (Ledger Nano X)
• کیف پول سخت‌افزاری  «ترزور» (Trezor)
• کیف پول سخت‌افزاری «کیپ کی» (KeepKey)
•  کیف پول «مای اتر ولت» (MyEtherWallet)
• کیف پول «اتمیک» (Atomic Wallet)
• کیف پول «متا مسک» (MetaMask)
• کیف پول «میست» (Mist)
• …

 

سخن پایانی

در این مطلب با توکن‌ها، استاندارد ERC-20 و نحوه‌ عملکرد آن‌ها آشنا شده و عنوان کردیم که این استاندارد درواقع مجموعه‌ای از توابع و قواعد است که توکن‌هایی که قصد استفاده از شبکه‌ اتریوم را دارند، باید آن‌ها را رعایت کنند. درواقع این استاندارد ساخت توکن‌ها را برای همه‌ افراد تا حدی راحت کرده، ولی باعث بروز این مشکل شده که هزاران توکن بی‌فایده و تقلبی در بازار وجود دارد.

به‌صورت کلی زمان زیادی از تولد توکن‌های ERC-20 نمی‌گذرد و این توکن‌ها کماکان مشکلاتی دارند و ایراداتی به آن‌ها وارد است، ولی مزایای فوق‌العاده‌ای را به ارمغان آورده‌اند که باعث شده تا به‌وسیله‌ کاربران بسیاری در سرتاسر جهان مورد استفاده قرار بگیرند.