۳ روش خروج از موقعیت خرید در قراردادهای اختیار معامله
قراردادهای اختیار معامله (Option) از روش‌های سرمایه گذاری به‌شمار می‌آیند که اختیاراتی را برای خرید و فروش به خریدار می‌دهند. ارزش این قراردادها بر مبنای ارزش دارایی دیگری تعیین می‌شود. به همین دلیل، این نوع قراردادها قرارداد مشتقه محسوب می‌شوند.
در این نوع قرارداد، فرد خریدار می‌تواند اختیار خرید یا فروش نوعی دارایی را معامله کند. برای خروج از قراردادهای اختیار معامله یا همان آپشن سه راه وجود دارد که در این مقاله آن‌ها را توضیح خواهیم داد.
نحوه عملکرد قراردادهای اختیار معامله
در قراردادهای اختیار معامله فرد سرمایه‌گذار حق خرید و فروش یک کالا یا دارایی با ارزش را خریداری می‌کند. از آنجا که ارزش این قرارداد به یک دارایی دیگر بستگی دارد، این نوع معاملات در دسته معاملات مشتقه قرار می‌گیرند.
- خرید اختیار خرید (Call): قراردادهای آپشن خرید (Call)، حق خرید یک دارایی را با قیمت از پیش تعیین شده تا تاریخی که مشخص شده برای فرد خریدار به وجود می‌آورند. البته در صورتی که خریدار تمایل به خرید نداشته باشد، می‌تواند اقدامی انجام ندهد. معمولا خریداران این قراردادهای آپشن، نسبت به یک دارایی و افزایش قیمت آن خوش‌بین هستند. اگر قیمت روند صعودی داشته باشد و به بیش از قیمت تعیین شده برسد، تریدر می‌تواند از اختیار خرید خود استفاده و دارایی را با قیمت پایین‌تر بخرد و به قیمت فعلی بفروشد و از این راه سود کند.
- فروش اختیار خرید (Call): قراردادهای فروش اختیار خرید معاملات (Call)، برای بازارهای نزولی مناسب است. در این نوع معاملات حداکثر سود از فروش حق اختیار زمانی است که تاریخ سررسید فرا می‌رسد. سرمایه‌گذاری که یک اختیار خرید را می‌فروشد، معتقد است بازار نزولی است و قیمت دارایی پایه کاهش می‌یابد یا در مدت‌زمان سررسید قرارداد اختیار، نسبتا نزدیک به قیمت از پیش تعیین شده باقی می‌ماند. در صورتی که قیمت سهم بازار در زمان سررسید برابر یا کمتر از قیمت تعیین شده باشد، این گزینه برای خریدار بی‌ارزش و منقضی می‌شود، اما فروشنده این اختیار سود خوبی کسب خواهد کرد.
- خرید اختیار فروش (Put): فردی که قرارداد آپشن فروش (Put) را خریداری می‌کند، حدس می‌زند که قیمت دارایی در زمان سررسید به زیر قیمتی که از پیش و در زمان خرید تعیین کردند، افت پیدا می‌کند. در صورتی که در زمان انقضا قیمت از قیمت تعیین شده کمتر باشد، موجب سود فروشنده خواهد شد.
- فروش اختیار فروش (Put): سرمایه‌گذارانی که آپشن فروش (Put) را برای فروش می‌گذارند، پیش‌بینی می‌کنند که قیمت دارایی در بازار ثابت باقی بماند یا تا تاریخ انقضای قرارداد افزایش پیدا کند. در صورتی که قیمت دارایی در زمان سررسید قیمت بالاتر از قیمت تعیین شده باشد، در این صورت با حق فروش خود می‌توانند سود کنند.
روی هم رفته، خریداران قراردادهای خرید اختیار معامله، سود نامحدودی می‌توانند داشته باشند، در حالی که میزان ضرر آن‌ها به اندازه مبلغی است که برای خرید آپشن پرداخت می‌کنند. در مقابل، فروشندگان این نوع قراردادها شانس کسب سودهای محدود و زیان نامحدود دارند.
بخشهای قرارداد آپشن
تعداد: در یک معامله، یک یا چند مورد از قراردادهای آپشن در انواع متفاوت می‌توانند خرید و فروش شوند.
زمان انقضا: هر قرارداد خرید یا فروش یک تاریخ انقضا یا سررسید دارد که در آن زمان قرارداد اجرا می‌شود و پس از آن دیگر اعتباری ندارد.
قیمت: برای معاملات آپشن، قیمت قرارداد با توجه به قیمت دارایی پایه محاسبه می‌شود.
پاداش: پاداش معاملات آپشن مبلغی است که برای تنظیم قرارداد لازم است. رقم این پاداش به قیمت دارایی‌ها، قیمت هدف (از پیش تعیین شده)، زمان باقی مانده تا سررسید قرارداد و نوسانات موجود در بازار بستگی دارد.
نماد اختیار معامله
معمولا در بورس ایران کالاهایی که امکان اختیار معامله خرید برای آن‌ها وجود دارد با حرف «ض» در ابتدای نام کالا مشخص می‌شوند. کالاهایی که اختیار معامله فروش دارند نیز با نماد «ط» در ابتدای نام آن‌ها عرضه می‌شوند.
مزایا و معایب قراردادهای اختیار معامله
روش سرمایه‌گذاری به شکل قراردادهای آپشن خرید و فروش مانند سایر روش‌های معامله مزایا و معایب به همراه دارد که در جدول زیر از برخی از آن‌ها نام می‌بریم.
خروج از موقعیت خرید در قراردادهای اختیار معامله
خروج از قراردادهای اختیار معامله خرید (Call) به سه شکل انجام می‌شود.
تریدر پوزیشن خود را ببندد: خریدار قرارداد که پیش از این قرارداد را خریداری کرده می‌تواند قرارداد را به شخص دیگری بفروشد و از معامله خارج شود.
فرد معامله‌گر از اختیار خود استفاده کند: یعنی می‌تواند طبق قرارداد با تاریخ سررسید آن را اجرایی کند و از حق خود برای خرید یا فروش استفاده کند.
تریدر از اختیار خود استفاده نکند: یعنی اگر استفاده از اختیار به سودش نباشد، می‌تواند در تاریخ انقضا دست به هیچ اقدامی نزند تا قرارداد خود به خود منقضی شود.
مدیریت ریسک و سود در قراردادهای آپشن
معاملات آپشن یا اختیار معامله نیز مانند سایر ابزارهای سرمایه‌گذاری از نسبت ریسک به سود پیروی می‌کنند؛ هر چه ریسک معامله بیشتر باشد، سود آن نیز بیشتر خواهد بود؛ بنابراین باید نسبت به میزان ریسک‌پذیر بودن خود میزان ریسک به سود این نوع معاملات را تعیین کنید.
از آنجا که معاملات آپشن معاملاتی هستند که خیلی سریع اتفاق نمی‌افتند و فرصت برای پیش‌بینی بازار وجود دارد، خود از ابزارهای کنترل ریسک و بازده سرمایه‌گذاری به شمار می‌آیند.
سخن پایانی
قراردادهای اختیار معامله (Option)، ابزاری مناسب برای کنترل ریسک و افزایش سوددهی هستند که کاروساز آن‌ها کمی پیچیده است و نیاز به یادگیری دارد. این نوع معاملات از جمله معاملات مشتقه به‌شمار می‌آیند؛ چرا که قیمت آن‌ها بر حسب یک دارایی پایه مشخص می‌شود.
در این نوع از معامله فرد سرمایه‌گذار حق خرید یا فروش یک دارایی با ارزش را معامله می‌کند. امکان این نوع قراردادها اغلب برای بازارهای اوراق بهادار، نرخ بهره، سهام و رمزارزها فراهم شده است.
در معاملات آپشن، خود دارایی مبادله نمی‌شود، بلکه آن چه به خرید و فروش می‌رسد گمانه‌زنی در مورد قیمت آینده یک کالای با ارزش است. این نوع قرارداد دو نوع اختیار خرید (Call) و اختیار فروش (Put) را شامل می‌شود که امکان خرید و فروش برای هر دو وجود دارد. اما هر یک روش خاص خود را برای اعمال دارند که در این مقاله سعی کردیم آن را به زبانی ساده شرح دهیم.
برای دریافت مشاوره تخصصی رایگان از کارشناسان ما، اطلاعات خواسته شده رو تکمیل فرمایید.
