تفاوت کوین و توکن چیست؟ مقایسه، کاربرد و انواع هرکدام
بسیاری از کسانی که به تازگی به حوزه ارزهای دیجیتال علاقه‌مند شده و شروع به دنبال کردن اخبار و مقالات مربوط به آن کرده‌اند، به احتمال زیاد متوجه شده‌اند که برای اشاره به بعضی از ارزها از واژه «کوین» و برای برخی دیگر از واژه «توکن» استفاده می‌شود.
اگر شما هم جزو این افراد هستید و فکر می‌کنید این دو واژه به یک معنی هستند و تفاوتی با هم ندارند، پس این مقاله را تا انتها دنبال کنید. با اینکه هم از توکن و هم از کوین برای صحبت در مورد ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود، ولی در واقع این دو واژه تفاوت‌های مهمی با هم دارند.
با ما همراه باشید تا در ادامه ابتدا هر دو واژه را تعریف کنیم و در انتها تفاوت‌ها و نقاط مشترک آن‌ها را بهتر بشناسیم. به طور حتم، این شناخت به شما کمک خواهد کرد تا در انتخاب ارز دیجیتال بعدی خود برای سرمایه‌گذاری با اعتمادبه‌نفس بیشتری تصمیم بگیرید.
کوین چیست؟
«کوین» (Coin) در انگلیسی به معنای سکه است. در دنیای واقعی به سکه‌های رسمی کوین می‌گویند که توسط دولت ضرب شده‌اند و از آن‌ها به عنوان پول استفاده می‌شود.
همان‌طور که می‌دانید، دفترکل یا لجر (Ledger) هر بلاک چین نقش یک پایگاه داده را دارد و از یک «نود» یا همان گره (کاربر) به گره دیگر فرستاده می‌شود. داده‌های این دفترکل مشخص می‌کنند که چه مقدار از یک ارز به هر آدرس تعلق دارد. شرایطی که طبق آن داده‌ها منتقل می‌شوند و گره‌ها با یکدیگر ارتباط دارند، توسط مجموعه‌ای از قوانین تعریف می‌شود که به آن «پروتکل» (Protocol) می‌گویند.
اینکه هر کوین، بلاک چین مخصوص خود را دارد یک ویژگی مهم است. از آنجایی که کوین‌ها می‌توانند پروتکل‌هایشان را خودشان تعریف کنند، در بالاترین سطح استقلال و انعطاف‌پذیری قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر، شرکت یا گروهی که یک کوین را توسعه می‌دهد، می‌تواند تمام جنبه‌های ارز دیجیتال خود را به انتخاب خودش مشخص کند. برای مثال اینکه از چه مکانیزم توافقی برای تأیید تراکنش‌هایش استفاده شود یا کارمزد این تراکنش‌ها چقدر باشد.
بیت کوین اولین کوینی بود که خود را به عنوان یک ارز دیجیتال به همگان معرفی کرد. بعد از آن هم کوین‌های دیگری به بازار معرفی شدند که به آن‌ها «آلت کوین» (Altcoin) می‌گویند. از کوین‌های دیگر به جز بیت کوین می‌توان به «اتریوم» (Ethereum)، ریپل (XRP)، «بیت کوین کش» (Bitcoin Cash) و «لایت کوین» (Litecoin) اشاره کرد.
توکن
لغت‌نامه کمبریج، «توکن» (Token) را به چند روش تعریف کرده است. یک عمل یا هدیه که نشان‌دهنده احساسات یا نیت باشد. یک تکه کاغذ که روی آن مقداری پول چاپ شده باشد و بتوان آن را در مغازه برای خرید محصولات خرج کرد. تعریف سوم هم از توکن به عنوان یک تکه آهن یا پلاستیک گرد یاد می‌کند که در بعضی از جوامع از آن به عنوان پول استفاده می‌شود. اگر بخواهیم یک معادل فارسی برای توکن انتخاب کنیم شاید کوپن، نماد یا نشانه انتخاب مناسبی باشد.
اما در بحث ارزهای دیجیتال، در واقع توکن تداعی‌گر مجازی یک دارایی است. منظورمان از دارایی می‌تواند کالای قابل معامله، امتیاز وفاداری، حق رأی یا موارد دیگر باشد. تفاوت عمده توکن با کوین در این است که توکن بلاک چین مخصوص خود را ندارد و روی بلاک چین شبکه دیگری سوار می‌شود. برای همین از پروتکل‌های از پیش تعیین‌شده آن بلاک چین استفاده کرده و هیچ اختیاری هم در توسعه این شبکه ندارد.
توکن‌ها توسط «قراردادهای هوشمند» (Smart Contracts) تعریف می‌شوند و ممکن است با توجه به هدفی که دارند رفته‌رفته بر ارزش آن‌ها افزوده شود. پیشنهاد می‌کنیم مقاله قراردادهای هوشمند را برای آشنایی بیشتر با این مفهوم مطالعه کنید.
بیایید با ذکر یک مثال منظورمان را بهتر برسانیم. مدتی قبل چند کارآفرین روسی روی بلاک چین اتریوم توکنی توسعه دادند و اسم آن را «بانانا کوین» (Bananacoin) گذاشتند. آن‌ها قصد داشتند با این کار برای توسعه مزارع موز خود در کشور لائوس سرمایه جمع کنند. در واقع هر واحد از توکن بانانا کوین قرار بود ارزشی معادل قیمت صادراتی یک کیلوگرم موز را داشته باشد. همچنین قرار بود خریداران به جای دریافت یک کیلوگرم موز برای هر توکنی که خریداری می‌کردند، یک واحد بانانا کوین دریافت کنند.
از جمله توکن‌های معروف می‌توان به «تتر» (Tether)، «چین لینک» (Chainlink) و «توکن هوبی» (Houbi Token) اشاره کرد.
تفاوت‌های کوین و توکن
همان‌طور که گفتیم، مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن در این است که کوین بلاک چین اختصاصی خود را دارد، درحالی که توکن‌های مبتنی بر قراردادهای هوشمند یکی از بلاک چین‌های فعلی هستند و بلاک چین اختصاصی خود را ندارند.
تفاوت دیگر این دو در این است که کوین‌ها کاربرد پولی دارند. برای مثال بیت کوین فقط نقش یک ارز دیجیتال پولی را دارد. یا «اتر» (Ether) که آن هم یک کوین است و در قراردادهای هوشمند شبکه اتریوم هم استفاده می‌شود.
در طرف دیگر، توکن‌ها را داریم که گفتیم در واقع تداعی‌گر مجازی یک دارایی هستند. توکن «میکر» (Maker) بهترین مثال برای این شرایط است. این توکن که بر پایه یک قرارداد هوشمند روی شبکه اتریوم استوار است، ارزش «استیبل کوین دای» (DAI Stablecoin) را حمایت و تثبیت می‌کند. استیبل کوین به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که هر واحد از آن توسط یک ارز واقعی پشتیبانی می‌شود. مثلا تتر یک استیبل کوین است زیرا به ازای هر تتر یک دلار در بانک ذخیره شده است.
