ابزار تارگت گذاری در تریدینگ ویو چیست؟ + نحوه کارکرد

بعد از یک ورود جنجالی به پوزیشن معاملاتی، نوبت چیست؟ اینکه بر اساس استراتژی که چیده‌اید و نقطه خروجی که مشخص کرده‌اید، هر چقدر سودی که در مسیر ریخته است را در یک حرکت بردارید و یک دو سه، دکمه اگزیت را بزنید. حالا کجا تارگت خروج را می‌گذارید؟ در کنار نزدیک‌ترین استخر نقدینگی یا نواحی عرضه و تقاضا؟ شاید هم روی اردر بلاک و سطوح کلیدی؟ حیف است از یک تارگت خروج هوشمند و دقیق بی‌نصیب بمانید! اگر ابزاری باشد که بتواند نسبت ریسک به ریوارد را نشان بدهد، دیگر تریدرها سراغ روش‌های دستی تارگت گذاری نمی‌روند. در یک کلام، روی ابزار تارگت گذاری در تریدینگ ویو کلیک کنید تا نتیجه را ببینید.

با ابزار تارگت گذاری در تریدینگ ویو، فاصله مبهم تا تارگت دیگر معنایی ندارد. از‌طرفی، می‌توانید به جای یک تارگت، تعدادی از آنها را قطاری پشت سر هم بچینید تا نقشه‌ای بی‌نهایت کاربردی طراحی شود. نقش شما این وسط چیست؟ اینکه بنشینید و از منظره نهایت لذت را ببرید! راستی، ابزار Tp مخالف ترید احساسی است و به هیچ وجه اجازه نمی‌دهد خروج شما عجولانه و غیرمنطقی باشد. در آکادمی حسینی فایننس تارگت گذاری در تریدینگ ویو را به سه روش حرفه‌ای یاد خواهید گرفت.

ابزار تارگت گذاری در تریدینگ ویو چیست؟

تنظیمات ابزار تارگت گذاری بر اساس واحدهای قیمتی، درصدی یا حتی نسبت ریسک به ریوارد قابل اجرا است و مطابقت آن با ساختار بازار و استراتژی معامله‌گر، انعطاف‌پذیری بالایی را به نمایش می‌گذارد. از‌طرفی، با توجه به تنوع ابزارهایی که در پلتفرم تریدینگ ویو وجود دارد، شناسایی انواع تارگت دیگر کار سختی نیست. در کل، ذهنیتی شفاف‌تر را در حین استفاده از این ابزار خواهید داشت و به‌طور هم‌زمان، احتمال موفقیت با اجرای استراتژی هوشمند و حرفه‌ای خروج هم افزایش می‌یابد.

انواع ابزارهای اصلی تارگت گذاری در تریدینگ ویو

مدیریت معامله بر اساس ابزارهای اصلی Long & Short Position در تریدینگ ویو انجام می‌شود. این ابزارها علاوه‌بر محاسبه نسبت‌های کلیدی و حد ضرر طلایی، ارتباط بین نقطه ورود و تارگت‌ها را با یک تصویر شفاف و منسجم به نمایش می‌گذارند. هدف از وجود آنها، اجرای تصمیماتی است که فقط بر اساس منطق عددی گرفته می‌شود. اگر می‌خواهید به ارزیابی شفاف‌تری از مسیر قیمت دست یابید، استفاده از ابزارهای زیر را در اولویت قرار دهید:

1. ابزار Long Position: ابزاری که مخصوص مدیریت معاملات خرید است و در کنار نمایش تمامی تارگت‌ها، امکان خروج سریع و مطابق با پلن را فراهم می‌کند. در بازار صعودی به کار می‌رود و نحوه ترسیم محدوده سود هم به‌سمت بالا است.
2. ابزار Short Position: ابزاری که مخصوص مدیریت معاملات فروش است و در کنار نمایش نقاط ورود، خروج و حد ضرر، نسبت R/R را هم خودکار محاسبه می‌کند. کارایی آن در بازار نزولی مشخص می‌شود و محدوده سود را به‌سمت پایین به نمایش می‌گذارد.

اندیکاتورهای استاندارد تارگت گذاری

اندیکاتورهای تارگت گذاری برای شناسایی نقاط خروج، رویکرد خاصی را دنبال می‌کنند؛ رویکردی که در ترکیب داده‌های حجمی، میانگین‌های قیمتی و ساختار بازار خلاصه می‌شود تا نتیجه تا حد زیادی قابل اعتماد باشد. در عین حال که شباهت عملکردی بین این دسته از ابزارها وجود دارد، باز هم تفاوت در پوشش تایم فریم، مزایای قابل ارائه و نقاط هدف‌گیری باعث می‌شود در انتخاب آنها نهایت دقت را به خرج دهید. اندیکاتورهای Fibonacci Targets، Pivot-based Targets، Volume Range Targets و ATR Targets در دسته ابزارهای استاندارد برای تارگت گذاری قرار دارند و در ادامه، خصوصیات آنها را بررسی می‌کنیم:

• اندیکاتور Fibonacci Targets: ابزاری که بر اساس نسبت‌های طلایی فیبوناچی عمل می‌کند و بیشترین شباهت را به ساختار بازار دارد. میزان دقت اندیکاتور فیبوناچی در سطح بالایی برآورد می‌شود. در بازارهای رونددار از آن استفاده کنید و محدودیتی در زمینه تایم فریم هم ندارد.
• اندیکاتور Pivot-based Targets: اندیکاتوری که بر اساس شکست پیوت پوینت عمل می‌کند و مخصوص بازارهایی با نوسانات پایدارتر است. اگر تایم فریم کوتاه‌مدت را ترجیح می‌دهید و در لابلای شکست‌ها، به‌دنبال تارگت‌های شفاف هستید، اندیکاتور پیوت پیشنهاد می‌شود.
• اندیکاتور Volume Range Targets: ابزاری که براساس محدوده حجمی عمل می‌کند و مخصوص تارگت گذاری در بازارهای پرحجم است. در تایم فریم ترجیحا میان‌مدت می‌تواند بهترین عملکرد را نشان بدهد و تسلط بر آنالیز حجم معاملات هم جزو شرایط استفاده از آن تعریف می‌شود.
• اندیکاتور ATR Targets: اندیکاتوری که بر اساس نوسان پذیری واقعی قیمت‌ها عمل می‌کند و بازارهای پرنوسان را به‌راحتی پوشش می‌دهد. اندیکاتور ATR با ارائه تارگت‌های عددی می‌تواند عملکرد بی‌نظیری در شرایط سختی داشته باشد که اصلا ساختار بازار مشخص نیست.

نحوه تارگت گذاری در TradingView

تارگت گذاری در TradingView به سه صورت انجام می‌شود تا تریدرها با هر سطح و استراتژی بتوانند این عملیات را به اجرا برسانند. ابزارهای اصلی، اندیکاتورهای استاندارد و تحلیل ساختار بازار، سه رویکرد متفاوت به شمار می‌آیند که با قوانین مشخصی اجرا می‌شوند. بیایید اصول تارگت گذاری با هر یک از این رویکردها را بررسی کنیم:

1. تارگت گذاری با ابزارهای اصلی

آیکون Prediction & Measurement Tools را از نوار ابزار پلتفرم انتخاب کنید. نوبت به انتخاب Long Position یا Short Position می‌رسد. بعد از انتخاب ابزار مناسب، با کلیک بر روی نمودار، نقطه ورود را تعیین کنید.

تنظیمات مربوط به حد سود و استاپ لاس را انجام دهید؛ کافی است مربع‌های مربوطه را به سمت بالا یا پایین بکشید. در مراحل پایانی می‌توانید نگاهی به نسبت ریسک به ریوارد بیاندازید و از درست بودن همه پارمترها اطمینان حاصل کنید.

2. تارگت گذاری با اندیکاتورهای استاندارد

بعد از کلیک بر روی اندیکاتور مورد نظر در تریدینگ ویو، تارگت اولیه را بر اساس نزدیک‌ترین سطح انتخاب کنید. انتخاب تارگت‌های بعدی بر اساس مسیر معامله و توجه به پارامترهای کلیدی است. نسبت سود به زیان را دقیقا بر اساس محدوده‌های مورد نظر تنظیم کنید. با استفاده از کندل‌ها یا سایر روش‌ها، روند تایید تارگت‌ها را به انجام برسانید.

3. تارگت گذاری با تحلیل ساختار بازار

منظور از تحلیل ساختار بازار همان روش پرایس اکشن یا SMC است که رویکردی بسیار دقیق و بر اساس نقاط نقدینگی را به دنبال دارد. ابتدا، سطوح حمایت و مقاومت را علامت بزنید تا نوبت به انتخاب نقاط نقدینگی برسد. تارگت گذاری را بر اساس استخرهای نقدینگی، بالاترین و پایین‌ترین قیمت، FVG، اردر بلاک و غیره انجام دهید.

نکات مهم در هنگام استفاده از ابزار تارگت گذاری در تریدینگ ویو

همانطور که به‌کارگیری درست از ابزار Tp کلی مزیت دارد، استفاده نادرست از آن باعث افزایش ریسک و احتمال باخت در معامله می‌شود. فاصله میان برد و باخت را فقط می‌توانید با اجرای نکات حرفه‌ای پر کنید. نکاتی ساده و عملی که در قالب تارگت گذاری بر اسس ساختار بازار، تنظیم فاصله استاپ و غیره مطرح می‌شوند. بیایید تعدادی از نکات را آنالیز کنیم:

1. قرار دادن تارگت بر اساس ساختار بازار: به جای انتخاب نقاط دلخواه برای تارگت گذاری، به ساختار بازار توجه کنید و بر اساس آن، انتخاب‌های هوشمندانه‌ای داشته باشید.
2. اجرای توالی Tp1 ، Tp2 و الی آخر: تقسیم تارگت‌ها و اجرای رویکرد چند مرحله‌ای، ساده‌ترین و در عین حال بهترین راه برای کاهش سطح ریسک و افزایش سود است.
3. تنظیم فاصله استاپ: فاصله استاپ نه باید خیلی نزدیک باشد و نه اینکه به‌صورت خیلی دور دیده شود. برای تنظیمات بهتر می‌توانید از اندیکاتوری مثل ATR استفاده کنید.
4. تمرین قبل از عمل: تمرین بر روی چارت‌های تاریخی می‌تواند از هر لحاظ شما را برای تارگت گذاری درست و اصولی آماده کند؛ پس، این فرصت را از دست ندهید.

سخن پایانی

استفاده از ژورنال معاملاتی در کنار ابزار تارگت گذاری، همان روش هیبریدی و بسیار مفیدی است که همه تریدرها از آن خبر ندارند. کافی است جزئیات به‌کارگیری ابزار را در ژورنال به ثبت برسانید تا نقاط ضعف و قوت در یک نگاه آشکار شوند. نتیجه چنین رویکردی چیزی جز بهینه‌سازی مدیریت احساسی و عملکردی نیست و مهارت شما در زمینه تحلیل تارگت به مرور افزایش می‌یابد.

سوالات متداول