تفاوت ارز رمزنگاری شده و ارز دیجیتال چیست؟
اساسا در سال‌های اخیر از جمله ویژگی‌ها و دستاوردهای مهم و تاثیرگذار اینترنت می‌توان به پیدایش و گسترش تکنولوژی بلاک چین و در نتیجه آن به میان آمدن رمز ارزها اشاره کرد که باعث به وجود آمدن تغییرات گسترده‌ای در چارچوب قوانین بازار پول و سرمایه بود.
در حقیقت با پیدایش حوزه ارزهای دیجیتال و ارزهای رمزنگاری‌شده، افراد دیگر نگرانی بابت تبدیل دارایی‌های خود یا جابه‌جایی آن‌ها به خارج از مرزها ندارند و از طرفی تراکنش‌های مالی در سرتاسر جهان نیز با سرعتی بیشتر انجام می‌گیرد. اما نکته‌ای که شاید بسیاری از افراد اطلاعی از آن نداشته باشند، تفاوت ارز رمزنگاری‌شده و ارز دیجیتال است که در این مطلب قصد داریم تا به این تفاوت بپردازیم.
ارز دیجیتال چیست؟
«ارز دیجیتال» (Digital Currency) در حقیقت پولی است که در اینترنت مورداستفاده قرار می‌گیرد یا به بیانی دیگر ارزهای دیجیتال در شکلی دیجیتال موجود هستند و معادل فیزیکی در دنیای حقیقی ندارند، ولی بااین‌حال تمام ویژگی‌های پول‌های فیزیکی را دارا هستند.
مثالی از این ارزهای دیجیتال همان پول شما در حساب بانکی‌تان است که بر روی اپلیکیشنی در گوشی شما قابل مشاهده است. اگرچه پولی فیزیکی در دسترس شما قرار ندارد، با این حال این وجه پذیرفته شده و قابل خرج کردن است.
از طرفی درست مثل پول‌های نقد فیزیکی، شما می‌توانید آن‌ها را دریافت کرده، انتقال داده یا به واحد پولی دیگری تبدیل کنید. همچنین قادر خواهید بود تا از ارزهای دیجیتال جهت پرداخت برای کالاها یا خدمات نیز استفاده کنید. از جمله این کاربردها می‌توانیم به پرداخت قبوض، خرید کالا یا خدمات از فروشگاه‌های آنلاین و… اشاره کنیم.
علاوه بر این، ارزهای دیجیتال دارای محدودیت جغرافیایی یا سیاسی نیستند و تراکنش‌های آن‌ها می‌تواند در هر مکان و زمانی انجام شود. در حقیقت حساب‌های دیجیتال و کیف پول‌های دیجیتال کاربران را می‌توان همچون سپرده‌های بانکی در نظر گرفت که محدودیتی ندارند.
ارزهای دیجیتال می‌توانند متمرکز باشند و این مسئله به این معناست که بسته به نوع و ماهیتی که دارند توسط سازمان‌های دولتی یا خصوصی کنترل و نظارت شوند که در ادامه بیشتر به آن خواهیم پرداخت.
نقاط ضعف و قدرت ارزهای دیجیتال چیست؟
به‌صورت کلی در هسته یک سیستم مرکزی، گروهی از افراد مسئول تمامی تراکنش‌ها هستند و اگر در یک تراکنش اشتباه شود، می‌توان با درخواست دادن به شبکه، تراکنش خود را اصلاح کرد. این در حالی است که در یک سیستم غیرمتمرکز همچون ارزهای دیجیتال، شما قادر به انجام این کار نخواهید بود.
از طرفی دیگر در یک شبکه متمرکز، اطلاعات شخصی کاربران توسط آن سیستم حفظ خواهد شد و این اطلاعات می‌تواند از بین برود، هک شود یا بنا بر درخواست ارگان‌های دولتی، در اختیار آن‌ها قرار بگیرد. این در حالی است که در یک شبکه غیرمتمرکز مثل ارزهای رمزنگاری شده، این مشکلات وجود نخواهند داشت و این موضوع راه را جهت فعالیت‌های غیرقانونی هموار می‌کند. اگرچه همین خصوصیت غیرمتمرکز بودن باعث افزایش اعتماد کاربران به این شبکه‌ها خواهد شد، چرا که دیگر خبری از نظارت بر سیستم توسط سازمان‌های دولتی نخواهد بود.
اما در ادامه باهم ببینیم که اساسا ارزهای رمزنگاری‌شده به چه مفهومی اشاره دارند. با ما همراه باشید.
ارز رمزنگاری شده چیست؟
«ارز رمزنگاری‌شده» یا همان رمز ارزها (Cryptocurrencies) نوعی از ارزهای دیجیتال به حساب می‌آیند با این تفاوت که در شبکه‌ای غیرمتمرکز فعالیت می‌کنند. در واقع ارزهای رمزنگاری‌شده به‌عنوان ابزاری جهت تبادل در نظر گرفته می‌شوند و به‌نوعی یک کد اعتباری و ایمن هستند، چرا که طبق رمزنگاری و کدنویسی بنا گردیده‌اند.
از اهداف ایجاد نخستین ارزهای رمزنگاری‌شده می‌توانیم به ارتباط و برقراری امنیت در آن‌ها اشاره کنیم. در حقیقت این ارزها الگوریتم‌ها و پروتکل‌ها را ایجاد و تجزیه‌وتحلیل کرده و ازاین‌رو در یک تراکنش به‌خصوص، این اطلاعات به‌وسیله شخصی ثالث تغییر یا جابه‌جا نخواهند شد. به‌طورکلی رمزنگاری از ترکیبی از علوم گوناگون که پایه تمامی آن‌ها ریاضیات است به وجود می‌آید و این ریاضیات است که قابلیت و افزایش اطمینان را به الگوریتم‌ها و پروتکل‌ها القا می‌کند.
علاوه بر این، ارزهای رمزنگاری‌شده از بلاک چین و یک دفتر کل غیرمتمرکز استفاده می‌کند و این بدین معنا است که یک واحد متمرکز، تمامی فعالیت‌های شبکه را کنترل و بررسی نخواهد کرد. از طرفی جالب‌توجه است که وسعت این شبکه به‌اندازه تعداد کاربران آن خواهد بود و با افزایش تعداد کاربران، شبکه گسترده‌تر شده و ایمنی آن افزایش پیدا خواهد کرد.
حال که با ۲ مفهوم کلی ارزهای رمزنگاری‌شده و ارزهای دیجیتال آشنا شدیم و به درک درستی از چارچوب‌های آن‌ها رسیدیم، زمان آن است که به موضوع اصلی این مطلب، یعنی تفاوت ارز رمزنگاری‌شده و ارز دیجیتال بپردازیم.
تفاوت ارز رمزنگاری شده و ارز دیجیتال
- ساختاری متمرکز در مقابل غیرمتمرکز
- حفظ حریم خصوصی
- صداقت و شفافیت
- چارچوب‌های حقوقی
- نفوذ و تسلط در بازار
- سازوکار انجام تراکنش‌ها
اساسا با وجود اینکه ارزهای رمزنگاری‌شده را می‌توان نوعی از ارزهای دیجیتال در نظر گرفت، ولی تفاوت ارز رمزنگاری‌شده و ارز دیجیتال، موضوعی نیست که بتوان به‌سادگی از کنار آن عبور کرد و این دو مفهوم را یکسان در نظر گرفت. ازاین‌رو می‌توانیم عنوان کنیم که این دو مفهوم از نظر ساختاری دارای یک سری از تفاوت‌ها هستند که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت:
ساختاری متمرکز در مقابل غیرمتمرکز
درست مانند سیستم بانکی سنتی، اکثر ارزهای دیجیتال توسط سازمان‌های نظارتی نظیر صندوق فدرال یا دیگر صندوق‌های دولتی تعیین‌شده تنظیم می‌شود. این بدان معنی است که معاملات به‌طور مداوم نظارت می‌شوند، و ارزش آن‌ها توسط این سازمان‌های نظارتی تعیین می‌شود.
در طرف دیگر، ارز رمزنگاری‌شده کاملا به‌صورت غیرمتمرکز کار می‌کند. یعنی هیچ مؤسسه‌ای جهت کنترل آن‌ها فعالیت نمی‌کند. ازاین‌رو قوانین تعیین‌شده مربوط به هر یک از این ارزها، توسط جامعه کاربرانی تعیین می‌شود که از آن استفاده می‌کنند، نه یک مرکز خاص.
حفظ حریم خصوصی
در مبحث تفاوت ارز رمزنگاری‌شده و ارز دیجیتال، مخفی ماندن اطلاعات حساب کاربری از اهمیت زیادی برخوردار است. حفظ حریم شخصی و پنهان ماندن اطلاعات تراکنش‌های مالی با استفاده از ارزهای دیجیتال غیرممکن است، چرا که شما برای استفاده از آن‌ها باید حساب کاربری ایجاد نمایید که نیازمند ارسال عکس، تکمیل اطلاعات شخصی و… است. مانند پی پل، وسترن یونیون و…. ازاین‌رو با توجه به داده‌هایی که شما در اختیار سیستم‌ها قرار می‌دهید، امکان ردیابی را در اختیارشان قرار می‌دهید.
از سوی دیگر، هنگام استفاده از یک کیف پول برای معامله مخفی و رمزنگاری‌شده، لزوما نیازی به افشای اطلاعات شخصی خود نخواهید داشت. در حقیقت، رمز ارزی مثل «دش» (Dash) جهت ارائه ناشناس بودن کامل در اختیار شما قرار می‌گیرد، و این یکی از دلایلی است که چرا رمزنگاری در «وب تاریک» (Dark Web) به‌طور گسترده‌ای استفاده می‌شود.
صداقت و شفافیت
یکی دیگر از مواردی که به‌عنوان تفاوت ارز دیجیتال و رمزنگاری‌شده در نظر گرفته می‌شود، میزان دسترسی به اطلاعات تراکنش‌های مختلف است. به‌عبارت‌دیگر اگر در یک تراکنش شما به‌صورت مستقیم نقشی نداشته باشید، نمی‌توانید به اطلاعات تراکنش نیز دسترسی داشته باشید.
در ارزهای دیجیتال شما نمی‌توانید موجودی یک کیف پول را مشاهده کنید ولی در رمزارزها از آنجایی که تمامی تراکنش‌ها بر روی بلاک چین‌ها یا دیگر دفاتر توزیع‌شده انجام می‌شود شما می‌توانید به طور شفاف آن‌ها را مشاهده کنید.
چارچوب‌های حقوقی
بیشتر ارزهای دیجیتال توسط یک مقام مرکزی به رسمیت شناخته شده‌اند. حمایت قانونی از سوی دولت و مؤسسه مالی، استفاده و پذیرش عمومی آن‌ها را تأیید می‌کند. درحالی‌که ارزهای رمزنگاری‌شده توسط هیچ سازمانی به رسمیت شناخته نمی‌شوند و تأیید نمی‌گردند.
نفوذ و تسلط در بازار
با توجه به حمایت‌هایی که از ارز دیجیتال در سراسر جهان صورت می‌گیرد، ارزهای دیجیتال در جهان به رسمیت شناخته می‌شوند. به همین دلیل انجام معاملات با ارز دیجیتالی محدود به مرزهای جغرافیایی، نژادها و حتی سیستم‌های اعتقادی نیست.
در طرف دیگر رمزارزها هنوز راه بسیار زیادی دارند تا توسط جوامع به رسمیت شناخته شوند، اگرچه بسیاری از تحلیلگران اقتصادی معتقدند که به‌زودی شرایط ارز رمزنگاری‌شده تغییر پیدا می‌کند و توسط بسیاری به رسمیت شناخته می‌شود.
سازوکار انجام تراکنش‌ها
به دلیل اینکه معاملات با استفاده از ارزهای دیجیتال توسط مراکز امنیتی موردبررسی قرار می‌گیرند، درصورتی‌که تراکنش مشکوک باشد و یا توسط صاحب حساب تأیید نگردد، قابل‌برگشت است. درحالی‌که در ارزهای رمزنگاری‌شده همه‌چیز در بلاک چین انجام‌شده و نتیجه غیرقابل بازیابی است.
پس حتی اگر حساب شما هک شود، موجودی آن قابل بازیابی نیست. این مورد یکی از مهم‌ترین نکاتی است که در رابطه با تفاوت ارز رمزنگاری‌شده و ارز دیجیتال مدنظر داشته باشید.
آیا می‌توان از مزایای هر دو دسته از ارزها استفاده کرد؟
به‌صورت کلی استفاده از مزایای یک شبکه متمرکز در کنار یک شبکه غیرمتمرکز امکان‌پذیر خواهد بود. در حقیقت بیش از ۲ میلیارد نفر در سرتاسر دنیا دارای حساب بانکی شخصی نیستند یا به خدمات بانک‌ها دسترسی ندارند. از طرفی بیش از ۵ میلیارد نفر در سرتاسر جهان هستند که از تلفن‌های همراه خود استفاده می‌کنند و این تعداد روزبه‌روز در حال افزایش است.
ازاین‌رو می‌توان سیستم بانکی را به جهت ارائه خدمات به افرادی بیشتر، به شبکه تلفن همراه متصل کرد. درواقع با استفاده از ارزهای رمزنگاری‌شده می‌توان از مزایای شفافیت، امنیت و غیرمتمرکز بودن استفاده کرد و ارزهای دیجیتال نیز قابلیت کنترل کامل، تعدد کیف پول‌های دیجیتال و همچنین تحت قوانین فعالیت کردن را به ما خواهند داد.
یکی از مثال‌های چگونگی ترکیب این دو سیستم «تلکوین» (Telcoin) است که ایده اصلی ترکیب سیستم‌های بانکی با شبکه تلفن‌های همراه است. درواقع سیستم‌های بانکی می‌توانند با ارزهای دیجیتال و یک ارز رمزنگاری‌شده جدید ترکیب‌شده و خدمات زیادی همچون ارز تلفن همراه، پرداخت اعتبارات و… را به افراد ارائه دهند.
سخن پایانی
اساسا ارزهای دیجیتال مثل دیگر ارزهای رایج در دنیا هستند، با این تفاوت که هیچ‌گونه معادل فیزیکی ندارند و درواقع اعتبار این ارزها بسته به صفر و یک‌هایی است که کامپیوتر آن‌ها را شناسایی و ثبت می‌کنند. ماهیت دیجیتالی بودن این ارزها باعث محدودیت آن‌ها نمی‌شود، چرا که می‌توان امروزه آن‌ها را به‌سادگی و در چند قدم به پول نقد رایج تبدیل کرد یا به‌وسیله پول نقد اقدام به خرید آن‌ها کرد.
از طرفی ارزهای رمزنگاری‌شده که به‌نوعی یکی از زیرمجموعه‌های ارزهای دیجیتال هستند، با هدف افزایش حریم خصوصی کاربران است که توسعه یافته‌اند و اساس کار آن‌ها را می‌توان تمرکز بر ساختارهای غیرمتمرکز دانست و این بدین معنی است که به‌وسیله هیچ‌گونه ارگان، سازمان یا دولت مرکزی کنترل نمی‌شوند.
برای دریافت مشاوره تخصصی رایگان از کارشناسان ما، اطلاعات خواسته شده رو تکمیل فرمایید.
