خطر خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت
راه‌های مختلفی برای خرید و فروش بیت کوین وجود دارد و استفاده از صرافی ارز دیجیتال یکی از ساده‌ترین آن‌هاست. با ثبت نام در صرافی می‌توان ارز فیات (پول رایج کشورها) را به ارزهای دیجیتال تبدیل کرد و انواع مبادلات را بین آن‌ها انجام داد. به مرور که دولت‌ها به وضع قوانین مختلف در حوزه کریپتو پرداختند، صرافی‌ها موظف به انجام KYC یا احراز هویت شدند.
بیشتر صرافی‌ها، بلافاصله بعد از ثبت نام از کاربر می‌خواهند که پروسه احراز هویت را انجام دهد و صرافی‌هایی هم هستند که اجباری در این قضیه ندارند. در این مقاله می‌خواهیم درباره اهمیت این موضوع و خطر خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت و مسائل پیرامون این قضیه صحبت کنیم. تا پایان همراه ما باشید.
قانون KYC
واژه‌ی KYC مخفف Know Your Customer است و در فارسی به آن «احراز هویت» گفته می‌شود. قانون KYC می‌گوید که یک موسسه مالی باید مشخصات کاربرانش را بداند تا بتواند از فعالیت افراد مجرم و تحت تعقیب جلوگیری کند و در اصطلاح جلوی پولشویی گرفته شود.
وقتی کاربر پروسه احراز هویت را انجام می‌دهد، در حقیقت کیف پول‌هایی که صرافی در اختیارش قرار می‌دهد به هویت آن کاربر لینک می‌شوند و تمام فعالیت‌های او قابل پیگیری است. گردش مالی کاربر، میانگین واریز و دریافت پول در بازه‌های زمانی مختلف، ارتباط با انواع کیف پول‌های بلاک چین‌های مختلف و از این دست مسائل، مواردی هستند که در صورت مشاهده فعالیت غیرقانونی یا مشکوک، می‌تواند توسط صرافی مورد بررسی قرار بگیرد.
مراحل احراز هویت در اکثر صرافی‌های ارز دیجیتال مشابه است. کاربر باید نام کامل، آدرس محل زندگی و شماره تلفن خود را به صرافی ارائه دهد. در ادامه از کاربر خواسته می‌شود که تصویر مدارک خاصی مثل کارت شناسایی یا پاسپورت را ارائه دهند و در نهایت یک عکس سلفی به همراه یکی از مدارک مشخص‌شده باید برای صرافی ارسال شود تا مشخص شود مدارک متعلق به شخص مورد نظر است.
البته بعضی از صرافی‌ها هم هستند که اطلاعات دیگری مانند شغل، تصویر فیش برق، تلفن و… را نیز برای اطمینان بیشتر از کاربر درخواست می‌کنند.
چرا خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت خطرناک است؟
تا اینجا متوجه شدیم که احراز هویت یعنی چه و چرا یک صرافی معتبر مجبور است پروسه KYC را در مورد هر کاربر جدید انجام دهد. سؤالی که پیش می‌آید این است که اگر بخواهیم بدون احراز هویت ارز دیجیتال خرید و فروش کنیم، چه مشکلی پیش می‌آید؟
تصور کنید یک شخص خلافکار از طریق دزدی یا هر کار غیرقانونی دیگری، پول زیادی را به دست آورده است؛ برای اینکه اصطلاحا این پول شسته شود، باید وارد یک سیستم مالی قانونی مثل صرافی شود و بعد از انجام چند تراکنش صوری، در نهایت پول را به کیف پول‌های مختلف انتقال دهد و به این ترتیب پول نهایی در اصطلاح یک پول تمیز (بدون مشکل قانونی) به نظر خواهد رسید.
اگر این فرد در یک صرافیِ بدون نیاز به احراز هویت فعالیت کرده باشد، حتی اگر روزی گرفتار قانون شود، هرگز نمی‌توان اثبات کرد که پول خروجی از صرافی، همان پول غیرقانونی بوده و نمی‌توان این اتفاق را به شخص مربوطه نسبت داد. پس متوجه اهمیت احراز هویت شدیم و اینکه چقدر باید در بازارهای مالی مراقب حساب‌ها و پول‌های خود باشیم.
حالا تصور کنید این فرد خلافکار، از حساب شخص دیگری که احراز هویت شده برای این کار استفاده کند که در نتیجه شخص جدید از نظر قانون، مجرم و متهم شناخته خواهد شد. در ادامه بیشتر راجع به چنین خطرات و ریسک‌هایی صحبت خواهیم کرد.
ریسک‌های مختلف خرید ارز دیجیتال بدون احراز هویت
وقتی تمام مبادلات به‌صورت آنلاین انجام می‌شود، دیگر فضا مثل بازار سنتی نیست و طرفین معامله باید بر اساس سازوکار مشخصی به هم اعتماد کنند. کاربران باید احراز هویت را انجام دهند و صرافی‌ها هم متعهد به انجام کارهای قانونی هستند. فعالیت صرافی از روی اعتبار وبسایت و تعداد کاربران و بازخوردهای موجود در شبکه‌های اجتماعی تا حد زیادی قابل تحقیق و اثبات است؛ اما در مورد کاربران (چون تعدادشان زیاد است)، مسئله کمی فرق می‌کند. در ادامه ریسک‌های مختلف خرید و فروش ارز دیجیتال بدون احراز هویت را دقیق‌تر بررسی می‌کنیم.
پول شویی
در بالا راجع به این مورد صحبت کردیم و دیدیم که می‌توان مقدار زیادی پول غیرقانونی (پول کثیف) را وارد یک صرافی ارز دیجیتال کرد و به ارزهای مختلف تبدیل و در نهایت از صرافی خارج کرد. به این ترتیب رد پول از بین می‌رود و به پول تمیز تبدیل می‌شود. پروسه احراز هویت برای جلوگیری از چنین اقداماتی است.
سرقت اطلاعات حساب بانکی
یک صرافی قانونی به شما اجازه نمی‌دهد، عملیات واریز و برداشت اکانت خود را با حساب بانکی شخص دیگری انجام دهید. اگر اطلاعات بانکی شخصی به سرقت برود و صرافی احراز هویت نخواهد، به‌راحتی می‌توان به خرید و فروش ارزهای دیجیتال پرداخت و پول‌ها را به هر حساب دیگری واریز کرد، بنابراین مشکلات زیادی برای مالک اصلی حساب بانکی ایجاد می‌شود.
ارزهای دیجیتال سرقت‌شده
درست است که ارزهای دیجیتال رمزنگاری می‌شوند و امنیت بالایی دارند، اما کم نیستند کیف پول‌های دیجیتالی که موجودی آن‌ها از طریق هک کردن سایر کیف پول‌ها شارژ شده است. به زبان ساده‌تر، پول‌های دزدی زیادی به‌صورت ارز دیجیتال هستند و به‌جز چند ارز خاص، باقی تراکنش‌های ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین قابل ردیابی هستند و می‌توان مراحل جابه‌جایی پول و موجودی کیف پول‌ها را مشاهده کرد. اگر کاربران صرافی احراز هویت شده باشند، می‌توان هویت مالک کیف پول‌ها را هم شناسایی کرد.
در مجموع، افراد قانون‌گریز بیشتر تمایل دارند در فضاهایی فعالیت کنند که نظارت کمتری بر آن وجود داشته باشد. ریسک‌هایی که در موردشان صحبت کردیم، مهم‌ترین مسائلی هستند که در صورت عدم انجام احراز هویت ممکن است گریبان کاربر را بگیرد. البته موارد دیگری هم مثل انواع کلاهبردار‌‌ی‌های مختلف و عدم ارسال پول و استفاده از ارز دیجیتال برای فرار مالیاتی و… وجود دارد که آگاهی از هر کدام آن‌ها می‌تواند در امنیت آینده ما تاثیر زیادی داشته باشد.
شرایط احراز هویت در صرافی‌های خارجی
متأسفانه مردم کشور ایران سال‌هاست در اثر تحریم‌ها، قادر به انجام مراودات مالی بین‌المللی نیستند و از طرفی امکانات صرافی‌های داخلی در مقایسه با صرافی‌های بین‌المللی اصلا قابل قیاس نیست و خدمات بسیار محدودی ارائه می‌دهند. به همین خاطر مجبوریم به نحوی با صرافی‌های خارجی در ارتباط باشیم.
یک صرافی بین‌المللی برای اینکه بتواند به طور قانونی فعالیت کند، باید قوانین مالی جهانی را رعایت کند و به همین خاطر نمی‌تواند به کشورهایی که در لیست تحریم هستند (از جمله ایران) سرویس دهد. در نتیجه اگر ایرانی هستید و در داخل ایران زندگی می‌کنید، باید توجه داشته باشید که به طور قانونی اجازه استفاده از خدمات صرافی‌های بین‌المللی را ندارید.
ما ایرانی‌ها با محدودیت‌ها بزرگ شده‌ایم و بالاخره برای هر مشکلی، راهی پیدا می‌کنیم. بعضی از صرافی‌ها بدون احراز هویت اجازه هیچ‌گونه معامله‌ای را نمی‌دهند؛ در مقابل صرافی‌هایی هم مثل بایننس وجود دارند که اجازه می‌دهند تا سقف محدودی در شبانه‌روز، بدون احراز هویت واریز و برداشت انجام دهید.
البته این ویژگی مشکل ایرانی بودن را حل نمی‌کند و اگر صرافی IP اینترنتی شما را مربوط به ایران تشخیص دهد، باز هم از فعالیت شما جلوگیری خواهد کرد. البته این مشکل با استفاده از وی*پی*انها می‌تواند حل شود.
حالا فرض می‌کنیم که تحریمی در کار نیست و در این صورت مراحل احراز هویت در یک صرافی خارجی را بررسی می‌کنیم.
در اولین مرحله، اصولا یک شماره تلفن و یا یک ایمیل از شما گرفته می‌شود و کدی برای شما ارسال می‌شود که باید آن را در وبسایت صرافی وارد کنید.
در ادامه با توجه به وبسایت صرافی مربوطه، مشخصات شناسایی شما پرسیده می‌شود که شامل نام کامل، جنسیت، تاریخ تولد، کشور محل زندگی، شماره شناسایی (چیزی شبیه کد ملی که در هر کشور متفاوت است) یا پاسپورت می‌شود.
در مرحله بعدی صرافی از شما می‌خواهد تصویر یا اسکن برخی از این مدارک را آپلود کنید که باید با دقت این کار را انجام دهید. اصولا نباید تصاویر ادیت‌شده باشند و توصیه می‌شود که برای گرفتن عکس از گوشی موبایل‌تان استفاده کنید.
مرحله پایانی، مهم‌ترین قسمت ماجراست و از شما خواسته می‌شود که با در دست داشتن کارت شناسایی و یک تکه کاغذ که جمله خاصی را باید روی آن بنویسید، یک عکس سلفی بگیرید تا کاملا مشخص شود که یک شخص واقعی هستید.
مراحلی که گفته شد ممکن است در صرافی‌های متفاوت، کمی با هم فرق داشته باشند ولی کلیت پروسه‌ی KYC به همین صورت است.
بررسی اطلاعات و تأیید هویت کاربران در برخی صرافی‌ها توسط ربات انجام می‌شود که در این صورت، نتیجه در کمتر از چند دقیقه (یا چند ساعت) مشخص می‌شود؛ ولی انجام این فرایند در اکثر صرافی‌ها به‌صورت دستی بوده و ممکن است تا چندین روز طول بکشد.
سخن پایانی
صرافی‌های ارز دیجیتال با تکنولوژی جدیدی به نام بلاک چین در ارتباط هستند و پیچیدگی‌های فنی زیادی در مراحل انجام کارها در این صرافی‌ها وجود دارد. دولت‌ها برای اینکه بتوانند بر نقل و انتقالات مالی این حوزه نظارت داشته باشند، مجبور به وضع قوانینی برای صرافی‌ها هستند که KYC از مهم‌ترین آن‌هاست.
اینکه مجبور باشیم مدارک شناسایی خود را در اختیار یک شرکت واسطه قرار دهیم، به‌هیچ‌وجه حس خوبی به انسان نمی‌دهد ولی حالا که علت ضروری بودن انجام KYC را متوجه شدیم، بهتر می‌توانیم با آن کنار بیاییم.
برای دریافت مشاوره تخصصی رایگان از کارشناسان ما، اطلاعات خواسته شده رو تکمیل فرمایید.
